Çalışan anneden çalışmayan anneye…

Kızım doğduktan sonra ücretsiz izin de kullanarak 9 ay evde kaldım. 9 aylık bir yavruyu bırakıp da işe dönmek elbette pek eğlenceli değildi. Bu bile başlı başına can sıkıcı bir durumken üstüne bir de kızımın bakımı konusunda yaşadığımız ailevi problemler sebebiyle bu süreci x2 sıkıntılı geçirdim. O zamanki sıkıntılar da başlı başına farklı bir yazı konusu olabilir.

Doğum izni dönüşü tayinim çıkan şube evime 1-1,5 saat uzaklıktaydı ve günümün önemli bi kısmı yolda geçiyordu. Mesafeden dolayı çalıştığım bölgedeki birkaç şubenin ortak kullandığı bir servis vardı, zaten aksi durumda toplu taşımayla ulaşmak epey zordu.

5,5 yıl boyunca sabah 6:45 evden çıkş, akşam 8-8,5 eve dönüş şeklinde geçti. Yoğun kar zamanlarında yolda kalıp gece yarısı eve gelebildiğim günler de oldu. Bu saat dilimde çalıştığımda kızım daha küçük olduğu zamanlarda onu uyuturken çoğu zaman ben de onunla uyuyakalıyordum. Biraz daha büyüdükçe de bir günde birlikte geçirdiğimiz zaman hepi top 1-1,5 saat kadardı.

Geriye dönüp baktığımda çok fazla şey kaçırdığımı farkediyorum. Gün içinde bir sürü koca koca insana laf anlatmaya çalışırken tüm enerjim tükeniyor ve hayatımın asıl önemlilerine eşime,kızıma ve hatta kendime bile enerjim kalmıyordu.

Geçen yıl işten ayrılmaya karar verdiğimde en önemli sebeplerden biri elbette kızımdı. Geçen yıl 1.sınıfa başladı ve çok iyi biliyorum ki çalışıyor olsaydım onunla gerektiği gibi ilgilenemeyecektim. Oysa evde geçirdiğim bu süreçte kızımla ilişkimizin çok farklı bir noktaya geldiğini söyleyebilirim.