Her bankacının hayali birgün “eski bankacı” olmak

İşini çok severek yapan, bu iş için yaratılmış olanları tenzih ederek söylüyorum elbette.

Bugün 10 bankacıyla konuşsanız en az 9’u size yaptıkları işten ne kadar bıktıklarını anlatacaklardır. Bitmeyen ve hatta her geçen gün artan hedef baskısı, aleni ya da üstü kapalı tehdit eden mail ve telefonlar, hep daha fazlasını isteyen bölge müdürleri, bölge yöneticileri, şube müdürleri…

Üstelik piyasa koşullarından bağımsız olur tüm bunlar. Yani ülkede kriz varmış, piyasada iş yokmuş, patır patır işyerleri kapanıp insanlar işsiz kalıyormuş vs. banka yöneticilerinin pek de umrunda değildir. Onlar sadece rakamlara bakarlar. Kaç kredi verdin, kaç kart sattın, çapraz satış yaptın mı?

Eskinin saygın mesleği, özellikle yabancı bankaların piyasaya girmesiyle günbegün artan daha çok kazanma hırsıyla hem çalışan için hem de müşteri için sevimsiz bir hal almıştır. İşte bu şartlar mutsuz bankacılar ordusunu yaratmıştır. Üstelik öyle fena bir meslektir ki, bankadan başka biryerde çalışamayacağını düşünür herkes. Mesai saatleri 9-6 görünse de çoğu zaman bunun daha fazlası çalışılır. Gün içinde bütün enerji, müşteriler, negatif iş arkadaşları, yöneticiler tarafından fazlasıyla sömürüldüğü için, iş dışında başka bir şeye bakma, kişinin kendisi için bir eğitim vs. gibi bir yatırım yapma, farklı iş fırsatları araştırma için gücü kuvveti kalmaz. Olduğun yerde mutlu değilsin ama ayrılmak için gücün yok. Kendini oraya mecbur hissediyorsun.

Bu çok büyük bir esaret.

Oysa ki dışarda akıp giden bir hayat, mükemmel bir ilahi düzen, sayısız iş fırsatı var.

Beni o ilahi düzen, mutsuz olduğum sistemin dışına itti. Bunu kendi başıma yapamadığım için, o esaretten kendi isteğimle kurtulamadığım için karşıma bir şube müdürü çıkarttı. Dün çok kızdığım o şube müdürüne bugün minnettarım. Çünkü beni canımdan bezdirmeseydi bugün hala o cenderenin içinde debeleniyor olacaktım.

Hayat düşündüğümüz kadar uzun değil ama çok güzel. Ve korkmayın SU AKAR YOLUNU BULUR !